موسسات مالی بیش از هر صنعت دیگری داده های مشتریان خود را در اختیار دارند. این داده‌های حساس که اطلاعات قابل شناسایی شخصی (PII) نامیده می‌شود، به این معنی است که سرویس‌های مالی باید حتی بیشتر از خطر نقض داده‌ها محتاط باشند و آنها در معرض جریمه‌های سازمان رفتار مالی (FCA) و آسیب قابل توجهی به اعتبارشان هستند.
ربات‌های خودکاری که توسط بازیگران مخرب اداره می‌شوند به طور متوسط 3.6 درصد از درآمد سالانه کسب‌وکارها را هزینه می‌کنند. برای بزرگترین کسب‌وکارها، این می‌تواند به معنای از دست دادن یک چهارم میلیارد دلار باشد که هر ساله توسط حملات ربات ها از دست می رود. ارائه دهندگان خدمات مالی در حال حاضر تحت حمله انواع کلاهبرداری و هک هستند. سالانه 650 میلیون پوند در بریتانیا برای مبارزه با کلاهبرداری در امور مالی خرج می شود، با این حال در هر دقیقه چهار مورد کلاهبرداری گزارش می شود و کلاهبرداری از حساب های بانکی به بالاترین سطح خود برای بیش از سه سال در سال 2021 رسیده است. بر اساس تحقیقات، تنها چهار درصد از سازمان‌های مالی API خود را خطر شماره یک تهدید خود می‌دانستند، با این حال 97 درصد حملات به API خود را در سال 2020 گزارش کردند. مخصوصاً برای فین‌تک‌ها، عملکرد اصلی آنها به شدت به APIها وابسته است، بنابراین دسترسی به آن باید محدود به اشخاص ثالث تنظیم‌شده باشد. ایجاد یک محیط API انعطاف‌پذیر برای حفظ یک اکوسیستم واقعاً ایمن و بسیار کارآمد که در آن هم فین‌تک و هم شخص ثالث محافظت می‌شوند، بسیار مهم است.
